тербеуші

зат. Бір нәрсені тербеген адам. Т е р б е у ш і с і де, тербетілушісі де міндетін ұмытқан соң, алтыбақан ән сазына берілгендей, баяу ғана ырғатылып тұр (М.Мағауин, Қиянда., 111).